وی با اشاره به سابقه طولانی آشنایی و ارتباط علمی خود با مرحوم آیتالله واعظزاده خراسانی، اظهار داشت: آشنایی بنده با این استاد برجسته از سال ۱۳۷۹ آغاز شد و طی بیش از سه دهه، در قالب شاگردی، مشاوره علمی و بهرهمندی از راهنماییهای فکری و پژوهشی ایشان استمرار یافت. این ارتباط علمی، فرصت ارزشمندی برای شناخت عمیق روش اجتهادی، دقتهای اصولی و سلوک اخلاقی آن مرحوم فراهم کرد.
حجتالاسلاموالمسلمین حائری با تأکید بر جامعالاطراف بودن شخصیت علمی آیتالله واعظزاده خراسانی، گفت: تسلط همزمان ایشان بر فقه، اصول، تفسیر و دیگر علوم اسلامی، در کنار تجربههای علمی و فعالیتهای بینالمللی، از وی چهرهای کمنظیر ساخته بود؛ بهگونهای که اطلاق عنوان علامه بر این شخصیت علمی، کاملاً بجا و شایسته است.
وی با اشاره به نقش توفیق الهی در شکلگیری شخصیتهای بزرگ علمی، افزود: رشد علمی و اخلاقی بدون توفیق الهی امکانپذیر نیست و از مهمترین جلوههای این توفیق، برخورداری از خانوادهای صالح و استادانی برجسته است. مرحوم آیتالله واعظزاده خراسانی هر دو نعمت را بهصورت کامل دارا بود. پدر ایشان، مرحوم حاج شیخ مهدی واعظ، از وعاظ برجسته و مورد اعتماد مراجع بزرگ شیعه بهشمار میرفت و از همان دوران کودکی، فرزند خود را در مسیر علم، معرفت و ارتباط با بزرگان حوزه قرار داد.
استاد گروه فقه و مبانی حقوق دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی با اشاره به دوران کودکی و نوجوانی آیتالله واعظزاده خراسانی، بیان کرد: ایشان از سنین پایین، همراه پدر در سفرهای علمی و تبلیغی به شهرهایی همچون مشهد، تهران، قم و نجف حضور داشت و از نزدیک با مراجع و بزرگان حوزههای علمیه انس گرفت. این همراهی مستمر، زمینهای کمنظیر برای شکلگیری شخصیت علمی و اخلاقی وی فراهم ساخت.
وی ادامه داد: آیتالله واعظزاده خراسانی بخشی از تحصیلات ابتدایی حوزوی خود را در نجف اشرف گذراند و سپس در مشهد، از محضر استادان بزرگی چون آیتالله میرزا علی اصفهانی، شیخ هاشم قزوینی، حاج شیخ مجتبی قزوینی، سید یونس اردبیلی و دیگر چهرههای برجسته بهرهمند شد. این تنوع استادان، موجب پختگی علمی و عمق نگاه اجتهادی ایشان گردید.
حجتالاسلاموالمسلمین حائری با اشاره به حضور آیتالله واعظزاده خراسانی در درس آیتاللهالعظمی خویی، افزود: استعداد علمی و دقتهای اصولی ایشان بهگونهای بود که مورد توجه ویژه این مرجع بزرگ قرار گرفت و حتی پیشنهاد ادامه تحصیل در نجف به ایشان داده شد، اما تقدیر الهی، مسیر علمی وی را به قم سوق داد.
وی تأکید کرد: اقامت علمی آیتالله واعظزاده خراسانی در قم، نقطه عطفی در شکوفایی علمی ایشان بود. حضور مستمر در درس فقه و اصول آیتاللهالعظمی بروجردی، آن هم به مدت بیش از یک دهه، ایشان را به یکی از شاگردان برجسته این مرجع بزرگ تبدیل کرد. مشارکت در تدوین مجموعه عظیم جامع احادیث شیعه، از نشانههای اعتماد علمی آیتالله بروجردی به توانمندیهای مرحوم واعظزاده خراسانی است.
استاد گروه فقه و مبانی حقوق دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی، تأثیرپذیری آیتالله واعظزاده خراسانی از مکتب فقهی و اصولی آیتالله بروجردی را عمیق و ماندگار دانست و تصریح کرد: تأکید بر مرجعیت علمی اهلبیت علیهمالسلام، توجه به روایات در استنباط احکام و نگاه جامع به میراث حدیثی شیعه، از شاخصههای اصلی روش علمی ایشان بود.
وی همچنین با اشاره به بهرهمندی آیتالله واعظزاده خراسانی از محضر حضرت امام خمینی، آیتاللهالعظمی گلپایگانی و دیگر مراجع بزرگ، گفت: حضور همزمان در درس این بزرگان، موجب شد ایشان به نگاهی جامع، متوازن و دقیق در فقه و اصول دست یابد.
حجتالاسلاموالمسلمین حائری با تأکید بر نقش استاد در تربیت علمی طلاب، خاطرنشان کرد: آیتالله واعظزاده خراسانی همواره بر این نکته تأکید داشت که هیچکس بدون استاد به قلههای علم و معرفت نمیرسد و سلوک علمی صحیح، در گرو شاگردی در محضر استادان بزرگ است.
وی با اشاره به آثار علمی مرحوم واعظزاده خراسانی، اظهار داشت: نوشتهها و تقریرات اصولی و فقهی ایشان، حتی آثاری که در دوران جوانی نگاشته شدهاند، از استحکام علمی، نثر عربی متین و استدلال دقیق برخوردار است و انتشار کامل این آثار میتواند نقش مهمی در غنای علمی حوزههای علمیه ایفا کند.
استاد گروه فقه و مبانی حقوق دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی با اشاره به خاطراتی از فعالیتهای علمی و بینالمللی آیتالله واعظزاده خراسانی، بر توانمندی این عالم ربانی در تبیین معارف اهلبیت علیهمالسلام، بهویژه در موضوعات کلامی و حدیثی همچون حدیث غدیر، تأکید کرد وگفت: شاگردان و پژوهشگران معاصر، با احیای آثار و اندیشههای آن مرحوم، مسیر علمی و وحدتآفرین وی را ادامه دهند.
نظر شما